- hallıca
- z. zar. dan. Dolğun (bədənli), koppuş. <Sultan bəy:> . . Mənimki bir hallıca, dulluca arvaddır. Ü. H.. . . Hallıca, enlikürək bir qadın aralığa çıxdı. M. C..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
hallıca
Look at other dictionaries:
dulluca — «Dul»dan kiç. və oxş. <Sultan bəy:> . . Mənimki bir hallıca, dulluca arvaddır. . Ü. H … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hallı — sif. və is. 1. Kefli, az sərxoş. Məhəbbətdən mey içmişəm, hallıyam. M. R.. 2. Bax hallıca. 3. dan. Xoşrəftar, xoştəbiət, xoşəhvallı. Hallı oğlan. – Ovçusun görəndə maral baxışlım; Özü hallı, üzü xallı Sənəm, gəl! X. Q.. ◊ Hallı halına görə –… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əndamlı — sif. 1. Boylu, boylu buxunlu, biçimli, bədən quruluşu çox düzgün, gözəl bədənli. 2. Bir qədər dolğun, bədən quruluşu yerliyerində. <Sultan bəy:> Əsil mən deyən arvad elə o idi ki, hallıca, dul, əndamlı. . Ü. H.. . . Əndamlı xanım xalata… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
